Enginn æsingur....

Ég rölti um bæinn, með ofurlitlar áhyggjur, og heyrði á tal tveggja öldunga,  þar sem þeir sátu fyrir utan hjúkrunarheimilið í haustblíðunni.  Annar sagði: “Nú er daginn farið að stytta og heldur hefur kólnað” og hinn svaraði að bragði: “Já, svona gengur þetta.  Bráðum verður komið skammdegi og þá er stutt í jólin og nýárið og svo fer sólin að aftur að hækka á lofti og styttist í vorið”.  

 

Svo horfðu þeir á þrestina fljúga grein af grein og tína berin af reynitrjánum og virtu fyrir sér laufin í fallegu haustlitunum, sem lágu eins og hráviði allt í kring.. “Það er víst eitthvað vandamál með bankana heyri ég” sagði annar og hinn ansaði að bragði “Já, það hefur svo sem gerst áður að þeir hafi orðið uppskroppa með bánkaseðla”.  Annar hélt áfram: “Eigum við ekki að rölta inn og fá okkur kaffisopa, ég átti hálfpartinn von á að dóttir mín myndi líta við með hann litla nafna minn”   Og ég horfði á eftir þeim staulast inn gangstíginn, annar með staf en hinn í göngugrind.  Þegar ég leit upp sá ég fagran flokk gæsa í oddaflugi, æfa sig fyrir langflugið yfir hafið, þær gömlu og reyndu fyrst en ungviðið aftar, enda var manni kennt að skjóta aðeins aftan úr hópnum, hinar væru gamlar og seigar.

 

Pólverjinn sem býr í kjallaranum í númer 19 sagðist vera að fara.  Þetta væri alveg glórulaust og hann gæti varla dregið fram lífið af tekjunum í dag.  Hann er á biðlista hjá Iceland Express til Póllands og hlakkar til að sjá fjölskylduna.  Trúði mér fyrir því að hann myndi einskis sakna á Íslandi, hann hefði bara verið hér vegna teknanna og hefði ekki náð að mynda nein tengsl við þessa skrýtnu og torskyldu Íslendinga.

 

Og á Austurvelli heyrði ég á tal tveggja útigangsmanna.  Annar sagði: “ Þetta er nú meira fíflið hann Gordon Brown, mér skilst að hann ætla að rústa fjármálakerfi Íslendinga og það án nokkurrar ástæðu”.  Og hinn svaraði drafandi röddu:  “Ég veit ekkert um þennan Gordon Brown en ég hef alltaf haldið upp á Gordon Gin, er þetta ekki sama familían?”

 

Mér leið betur þegar ég kom heim.